Οι Τοίχοι Δεν Σωπαίνουν Ποτέ.

Μιλάνε. Συνέχεια. Με Αυθάδεια και Θράσος. Με Λίγες ή Πολλές Λέξεις. Με Νόημα ή Χωρίς. Με Πόνο ή Ειρωνεία. Με Αλήθεια ή Επιτήδευση. 

Μ'αρέσει να ακούω τους τοίχους. Δεν έχουν Μεγαλοεργολάβο Ιδιοκτήτη, Μέλλοντα Πολιτικό Διευθυντή και Ραδιοτηλεοπτικό με Μεζούρα. Έχουν μόνο Θράσος, και Προθυμία να μεταφέρουν το μήνυμά σου όσο κανένα άλλο μέσο.
Σε περίεργες περιόδους οι εφημερίδες τοίχου έπαιζαν ρόλο Ουσιαστικό.
Σήμερα που όλα τα καλούδια της τεχνολογίας διεκδικούν με κάθε μέσον την προσοχή μας οι τοίχοι Επιμένουν να μην Σιωπούν. Πέρα και έξω από Επίσημα και Μη Κανάλια Πληροφόρησης Οι τοίχοι Μιλάνε και Μεταφέρουν Γνώμες, Οργή, Θυμό, Ελευθεριακές Αναζητήσεις, Καημό Ερωτευμένων, Συκοφαντίες, Απειλές, Χουλιγκάνικες Κραυγές και ό,τι άλλο Περισσεύει.
Γουστάρω τους τοίχους της Πόλης. Την απερισκεψία του Μαρκαδόρου, την Αντισυμβατική Αφίσα της Αναρχικής Σέχτας της Γειτονιάς μου, τον Πόνο του Έφηβου που γίνεται Ωραίος Λεκές.
Και θέλω να τα Μοιράζομαι. Να τα Απλώνω στην Καθημερινότητα των Φίλων, να τους Τσατίζω, να τους κάνω να Χαμογελούν, να σκέπτονται.
Καθώς οι περισσότερες Αναρτήσεις σε Αυτό το Blog θα έχουν αναφορές στον Αναρχικό Χώρο (εκ των Πραγμάτων...) Οφείλω Από την Αρχή μία Διευκρίνιση. Επειδή οι Μέρες Είναι Πονηρές - και όχι οι Νύχτες μας, όπως θα έπρεπε... - Δηλώνω οτι Δεν Ανήκω στον Αναρχικό Χώρο, δεν Ασπάζομαι τις Απόψεις του, δεν Υιοθετώ τις Αναλύσεις και τα Συμπεράσματά του. Είμαι ένας Ταπεινός Φανερο-ΣΥΡΙΖΑΙΟΣ, και δεν ντρέπομαι καθόλου γιαυτό.
Αγωνίζομαι καθημερινά να καταλάβω καλύτερα τον κόσμο, να κατανοήσω όσους Σκέφτονται Διαφορετικά από Μένα. Γιαυτό κι έχω μάθει να Κοιτώ τους Τοίχους.

Ας κοιτάξουμε καλύτερα. Με ανοιχτά Μάτια και Σαστισμένα Μυαλά. Με σχόλια και Διαφωνίες. Οι Τοίχοι Είναι Εδώ. Ας πιάσουμε κουβέντα μαζί τους.